Paweł z Krosna (1470/74-1517)
Poeta, humanista, urodzony w Krośnie pochodzący z patrycjuszowskiej rodziny Proczlerów. Student Akademii Krakowskiej oraz Uniwersytetu w Gryfli na Pomorzu (dziś Greiswald). W latach 1507-1516 wykładowca literatury klasycznej na Akademii Krakowskiej. Nauczyciel m.in. Jana Dantyszka i Jana z Wiślicy. Autor liryk, epigramów, utworów religijnych, penegiryków. Tłumacz pisarzy łacińskich m.in. Wergiliusza i Owidiusza. Dorobek pisarski obejmuje ponad 12 ksiąg zawierających m.in. Lukana, Plauta, Liwiusza, około cztery tysiące wierszy. Dziś jedna z ulic nosi imię poety. W roku 1935 nakładem Magistratu Miasta Krosna ukazała się książka Józefa Krukierka Paweł z Krosna na tle epoki.

Stanisław Oświęcim (ok.1605-1657)
Szlachcic, dworzanin króla Władysława IV Wazy, podróżnik. Marszałek dworu hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Autor diarjusza, rodzaju pamiętnika, żywej i sugestywnej w formie relacji czasów mu współczesnych.
Po tragicznej śmierci przyrodniej siostry Anny (1647) przy kościele 00. Franciszkanów ufundował kopułową kaplicę grobową rodziny Oświęcimów.
Uczestnik antyszwedzkiej konfederacji szlacheckiej St. Czarnieckiego w Tyszowcach oraz walk zbrojnych ze Szwedami w 1656 roku.

Robert Wojciech Portius (Robert Gilbert Porteous Lanxeth -zm. 1661)
Mieszczanin krośnieński, Szkot z pochodzenia, od 1632 roku faktor i serwitor królewski, komendant miasta w roku 1658. Dzierżawca wsi Szczepańcowa oraz folwarku w Suchodole. W połowie XVII wieku najbardziej liczący się importer win węgierskich na północ od Karpat. Inspirator i fundator przebudowy kościoła farnego w latach 1637-1646, jak również szeregu innych wybitnych realizacji artystycznych na terenie miasta. Nobilitowany w roku 1658. Jedna z ulic nosi jego imię.

Ignacy Łukasiewicz (1822-1882)
Farmaceuta, twórca polskiego przemysłu naftowego. Uczestnik spisku przygotowującego wybuch powstania w Galicji w roku 1846. W latach 1850-52 student farmacji na Uniwersytecie Jagiellońskim. Konstruktor prototypu "lampy naftowej". Założyciel pierwszej w Polsce kopalni ropy naftowej w Bóbrce (1854) oraz destylarni w Ulaszowicach pod Jasłem (1865). Organizator Krajowego Towarzystwa dla Opieki i Rozwoju Przemysłu i Górnictwa Naftowego w Galicji(1880). Inicjator powstania pierwszego polskiego pisma naftowego "Górnik". W latach 1878-81 poseł na Sejm Krajowy z okręgu gmin wiejskich Krosno-Dukla-Żmigród. Fundator szkoły powszechnej i koronkarskiej, kaplicy oraz kościoła w Chorkówce, szkoły powszechnej w Bóbrce, Zręcinie, Żeglcach. Honorowy obywatel miast Jasła i Krosna. Pochowany na cmentarzu w Zręcinie. Od 1961 na terenie kopalni ropy w Bóbrce przystąpiono do organizacji Muzeum-Skansenu Przemysłu Naftowego im. I. Łukasiewicza. Jedna z ulic nosi jego imię.

Karol Klobassa-Zrencki (11823-1886)
Właściciel terenów w Zręcinie i Bóbrce a także kopalni ropy naftowej w Bóbrce. Student Politechniki w Wiedniu i Akademii Rolniczej w Hohenheim. Fundator szkół z Zręcznie, Bóbrce, Skołaszynie; pałacu, kościoła oraz kaplicy cmentarnej w Zręcinie; mostu i wielu dróg w Krośnie. Współzałożyciel spółki naftowej (1856) oraz Towarzystwa Zaliczkowego. Honorowy obywatel miasta Krosna. Pochowany na cmentarzu z Zręcinie Zręcznie jego popiersie przechowywane jest we wnętrzu kościoła w Zręcinie.

August Lewakowski (1833-1891)
Burmistrz miasta Krosna w latach 1887-1891. Absolwent prawa na Uniwersytecie we Lwowie. Właściciel kancelarii adwokackiej w Krośnie. Sędzia powiatowy. Radny Powiatowej Rady w Krośnie. W roku 1887 został wybrany do Rady Państwa we Wiedniu. Uczestnik powstania styczniowego. Inicjator budowy drogi dojazdowej do dworca kolei żelaznej w Krośnie. Propagator szkolnictwa i przemysłu tkackiego. Pomysłodawca zorganizowania kombinatu szkolno-handlowego. Jedna z ulic nosi jego imię.

Teodor Walsleben (zm. 1915)
Lekarz, dyrektor Szpitala Powszechnego w Krośnie. Uczestnik I wojny światowej. Więziony w niewoli rosyjskiej leczył chorych w obozach jenieckich. Patron jednej z ulic z Krośnie.

Dionizy Mazurkiewicz (1845-1902)
Dr medycyny, lekarz miejski, sądowy i kolejowy w Krośnie. Radny miejski a także działacz Towarzystwa Zaliczkowego, Towarzystwa „Zgoda” oraz Towarzystwa Wyrobu Szat Liturgicznych. Uczestnik powstania styczniowego. Jedna z ulic nosi jego imię.

Seweryn Bieszczad (1852-1923)
Artysta malarz. Uczeń Jana Matejki. Absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Założyciel teatru amatorskiego. Działacz Stowarzyszenia Artystycznego „Sztuka”. Malarz krośnieńskiej architektury. Pejzażysta, portrecista. Większość jego prac eksponowana jest w Muzeum Podkarpackim w Krośnie. Patron jednej z ulic.

Jan Zygmuntowicz (1861-1945)
Rzemieślnik krośnieński. Właściciel warsztatu ślusarskiego w Krośnie od 1893 r. Znany jako wytwórca krat okiennych i drzwiowych kutych, ozdobnych ogrodzeń, oraz modnych ówcześnie ogrodzeń siatkowych. Założyciel Pierwszej Krajowej Wytwórni Przyborów Pszczelarskich. Członek założyciel Towarzystwa „Zgoda”. Działacz cechowy. Laureat licznych wystaw krajowych i zagranicznych.

Stanisław Bergman (1862-1930)
Artysta malarz. Uczeń Jana Matejki. Student Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1879-1885. Autor scen rodzajowych, pejzaży, portretów. Jego słynne dzieła: „Syn marnotrawny”, „Stanisław Oświęcim przy zwłokach Anny Oświecimówny” – obecnie w zbiorach Muzeum Podkarpackiego w Krośnie. Patron jednej z ulic.

Andrzej Lenik (1864-1929)
Artysta rzeźbiarz. Absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Związany z Krosnem od 1887 r. Tu tworzył pracownię znaną pod nazwą Zakład Artystyczno-Rzeźniarsko-Snycerski specjalizującą się szczególnie w wytwarzaniu elementów wyposażenia wnętrz kościelnych. Renowator sztukaterii w farze krośnieńskiej i kaplicy Porcjuszów, dekoracji stiukowej kaplicy Oświęcimiów. Autor pomnika T. Kościuszki umieszczonego w setną rocznicę insurekcji wśród ruin zamku odrzykońskiego. Działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Teatru amatorskiego, Towarzystwa Szkół Ludowych oraz Towarzystwa „Zgoda”. W latach 1927-28 cechmistrz Cechu Wielkiego.

Michał Mięsowicz (1864-1938)
Rzemieślnik krośnieński, zegarmistrz, społecznik. Założyciel Pierwszej Krajowej Fabryki Zegarów Wieżowych w Krośnie w latach 1901-1938. Wielokrotny laureat krajowych i międzynarodowych wystaw przemysłowych, w 1908 zdobył złoty medal za zegar wieżowy na wystawie w Paryżu. Członek Rady Miejskiej. W latach 1922-1925 asesor. W 1927 wybrany na urząd wiceburmistrza miasta Krosna. Cechmistrz Cechu Wielkiego. Przewodniczący Komisji Egzaminów Czeladniczych. Prezes Towarzystwa „Zgoda”. Patron jednej z ulic.

Franciszek Pik-Mirandola (1871-1930)
Poeta, prozaik, tłumacz. Absolwent farmacji na Uniwersytecie Jagiellońskim, aptekarz w Krośnie, Bukowsku, Stryju. Członek PIS w czasach uniwersyteckich. Współpracownik pism socjalistycznych i lewicowych lewicowych m.in. „Ogniwa, Robotnika Warszawskiego, Prawa Ludu. Autor utworów w zbiorach „Liber tristum” (1898), „Liryki” (1901), „Tempore belli” (1916), „Tropy” (1919). Tłumacz około 200 tomów z literatury włoskiej, francuskiej, angielskiej, niemieckiej. Redaktor czasopisma „Ekran”. Jedna z ulic nosi jego imię.

Jędrzej Krukierek (1870-1939)
Przemysłowiec i społecznik. Działacz samorządowy (długoletni radny miejski), niepodległościowy (w okresie niewoli) i polityczny (w II Rzeczypospolitej poseł na Sejm z ramienia BBWR). Członek i aktywny działacz lokalnych organizacji społecznych.
Przed II wojną światową pełnił obowiązki wiceburmistrza (w l. 1914-15 zastępował nieobecnego burmistrza). W l. 1926-39 burmistrz krośnieński. Z jego kadencji miasto otrzymało sieć wodociągową, lotnisko, zastało zelektryfikowane, rozbudowano szpital i założono park miejski w dzielnicy Zawodzie. Zmarł w Krośnie, pochowany na cmentarzu komunalnym.

Jan Szczepanik (1872-1926)
Wynalazca, konstruktor, zwany „polskim Einsteinem”. Wynalazca elektroskopu (telewizji elektrycznej – 1897), urządzenia do mechanicznego tkania gobelinów (1896), kolorymetru, materiału kuloochronnego, samoczynnego regulatora ciągu kominowego. Konstruktor telegrafu bez druku, samolotów projektów ruchomymi skrzydłami. Autor wielu projektów z dziedziny filmu, fotografiki, telewizji i tkactwa. Patron jednej z ulic i Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1.

Józef Jan Krukierek (1888-1950)
Absolwent męskiego seminarium nauczycielskiego w Krośnie, legionista (w 6 pułku piechoty II Brygady Legionów), nauczyciel, działacz społeczny i kulturalny, założyciel i redaktor „Głosu Krośnieńskiego” – organu Związku Legionistów i Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (ukazało 8 numerów w 1928/29 r.). Autor publikacji popularno-naukowych – „Paweł z Krosna” (1935), „Przewodnik turystyczny po Krośnie i okolicy” (1936), wydawca krośnieńskich pocztówek. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Legionowym, Medalem Niepodległości.

August Mazurkiewicz (1889-1968)
Pedagog, działacz kulturalny, opiekun zabytków, regionalista. Student Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestnik I wojny światowej. Pedagog w Seminarium Nauczycielskim w Krośnie oraz Szkole Podstawowej w Krościenku Niżnym w latach 1919-34. Do roku 1952 Wojewódzki Konserwator Zabytków w Rzeszowie. Jeden z założycieli Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Krośnieńskiej, Koła Miłośników Astronomii, a ponadto Muzeum Ziemi Krośnieńskiej PTTK. Miłośnik i kolekcjoner materiałów ikonograficznych, historycznych dotyczących Krosna.

Zdzisław Truskolaski (1899-1949)
Artysta malarz, absolwent krakowskiej ASP. Założyciel Związku Artystów Plastyków w Krośnie. Organizator pierwszej po wojnie wystawy obrazów (marzec 1945). Założyciel Szkoły Rysunkowo-Malarskiej w Krośnie (1945). Inicjator założenia dwutygodnika Związku Artystów Plastyków w Krośnie „Sztuka”. Obrazy Truskolaskiego w: Muzeum Narodowym w Krakowie, Mezuem Podkarpackim w Krośnie, Muzeum Regionalnym w Jaśle.

Juliusz Ross (1920-1976)
Historyk sztuki. Pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego (1949-61) i Akademii Sztuk Pięknych (1961-76). Wybitny znawca, badacz, miłośnik, popularyzator oraz opiekun zabytków Krosna i regionu. Autor ponad 60 studiów, artykułów oraz opracowań poświęconych sztukom pięknym i problemom ochrony i konserwacji zabytków. Kilkanaście Kilkanaście nich dotyczy przeszłości artystycznej i sztuki regionu krośnieńskiego, w tym także Krosna, za co otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Krosna (1976). Zmarł w Krośnie. Pochowany został na cmentarzu komunalnym.

Stanisław Kochanek (1905-1995)
Urodził się w Jedliczu w 1905 r. Uczęszczał do Szkoły Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W latach 1929-32 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego mistrzami byli: Xawery Dunikowski, doskonały rysownik i karykaturzysta prof. Fryderyk Pastuch, rzeźbiarz Jan Wojnarski, znakomity grafik i malarz prof. Karol Frycz. Swoje dalsze życie artystyczne związał najpierw z rodzinnym Jedliczem a później z Krosnem, w którym mieszkał aż do śmierci. Wystawiał m.in. w Rzeszowie, Krakowie, Krośnie, Warszawie także za granicą w Rosji i na Węgrzech. Uprawiał malarstwo portretowe, scenografię i rysunek. Był współorganizatorem Muzeum w Krośnie. Zmarł w 1995 roku w Krośnie. Jest patronem jednej z ulic.

Jan Zych (1931 - 1995)
Poeta, tłumacz. Urodził się w Korczynie. Ukończył polonistykę na UJ i iberystykę na Uniwersytecie w Meksyku. Redaktor Wydawnictwa Literackiego w Krakowie, lektor j. hiszpańskiego na UJ. Pod koniec lat 70—tych wyjechał na stałe do Meksyku aby kontynuować pracę naukową na tamtejszym uniwersytecie. Drukował w „Życiu Literackim”. Wydał tomiki: „Zielone skrzypce”, „Wędrująca granica”, „Układ słoneczny”, „Blizny po świetle”. W wierszach eksponował problem psychiki człowieka, który szukał sensu własnej egzystencji. Przekłady: z hiszpańskiego – utwory P. Nerudy, G.G. Marqueza, O. Paze; z bułgarskiego – „Antologia poezji bułgarskiej”; na hiszpański – utwory Miłosza, Herberta, Szymborskiej, Różewicza, Leca. Opracował wybór wierszy Haliny Poświatowskiej. Postać Jana Zycha w Krośnie upamiętnia popiersie poety znajdujące się na skwerze u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Powstańców Warszawskich.

Józef Cisowski (1907-2006)
Urodził się 5 marca 1907 roku w Targowiskach. W zakładach związanych z przemysłem naftowym w Męcinie, Jaszczwi, Potoku i w szkole zawodowej w Krośnie uczył się zawodu ślusarza. Studiował w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie, a następnie w Studium Pedagogicznym w Warszawie. W latach 1927-81 prowadził jeden z najnowocześniejszych zakładów ślusarskich w Krośnie zatrudniając ok. 70 pracowników. Był żołnierzem Armii Krajowej podczas II wojny światowej, w jego zakładzie prowadzono tajną produkcję broni. Prowadził także tajne nauczanie młodzieży. Wyszkolił rekordową liczbę uczniów – 240. Ponad pół wieku był członkiem Zarządu Cechu, a po przejściu na emeryturę Honorowym Starszym Cechu Rzemiosł Różnych w Krośnie. Posiadał liczne patenty i dyplomy za pomysły racjonalizatorskie i wynalazki. Założyciel wielu instytucji wspomagających oraz kształcących rzemieślników oraz pomysłodawcą i współzałożycielem Muzeum Rzemiosła w Krośnie. Uhonorowany Szablą Kilińskiego – najwyższym odznaczeniem w rzemiośle polskim oraz wieloma orderami za działalność społeczną i zawodową.