Interesuje się też teologią, filozofią, literaturą. Przez krótki czas zajmował teatrem i studiami teologicznymi.

 

 

 

 

 

 

Mieszka i pracuje w Sanoku. Jest wybitnym znawcą ikon i charyzmatycznym przewodnikiem po ekspozycji ikon w sanockim Muzeum Historycznym.

 

 

Obszarem jego poetyckiej eksploracji jest świat wewnętrznych przeżyć oraz świat transcendentny. Teksty jego liryków przepojone są metafizyką i mistyką.

 

 

Podczas spotkania January Jan Sokołowski mówił o początkach swojej twórczości i motywach pojawiających się w jego wierszach, a także o swoich zainteresowaniach filozoficznych i literackich, np. o inspiracjach związanych z twórczością Cypriana Kamila Norwida.

 

 

 

 

 

 

Pytany o to, czym dla niego jest poezja, odpowiedział: Poezja to najcichsze sanktuarium Wieczności (…).

 

 

Poeta odniósł się też do relacji między poezją a rzeźbą i poezją a muzyką. W jego wierszach często pojawiają się motywy muzyczne oraz odwołania do współczesnej rzeźby. W ostatnio wydanych zbiorach („Poezje XVI”, „Poezje XVII”) znajdują się np. wiersze poświęcone współczesnym artystom rzeźbiarzom: Krzysztofowi Woźniakowi („Kiedy umiera Człowiek”) i Maciejowi Pęcakowi („Zatrzymana forma”). W zbiorach odnaleźć też można wiersze nawiązujące do utworów muzycznych wybitnych polskich kompozytorów: Henryka Mikołaja Góreckiego („Lekki sen Henryka Mikołaja”) i Andrzeja Panufnika („Wietrznie (nie)ostygły sen muzyka”).

 

 

 

 

 

 

W spotkaniu w Krośnieńskiej Bibliotece Publicznej uczestniczyli krośnieńscy poeci i miłośnicy poezji oraz przyjaciele i znajomi autora, m.in. Marlena Makiel-Hędrzak i Marek Burdzy.

 

 

Joanna Łach