Galeria Sztuki BWA zaprasza na wystawę AGNIESZKA WYŻYKOWSKA - MAGDALENA WYŻYKOWSKA-FIGURA. Wernisaż wystawy już w najbliższy piątek tj. 25 października o godz. 17.00. Prace można oglądać do 15 listopada. Zapraszamy.

Urodziła się 30 stycznia 1980 r. w Brzozowie. Wyrastała w twórczej atmosferze domu rodzinnego. W 1993, 1994 i 1995 r. Agnieszka była uczestnikiem warsztatów plastycznych w ramach terapii zajęciowej na Jaworze.

W 1994 i 1995 r. wzięła udział w warsztatach artystycznych w Bóbrce koło Soliny. W 1998 r. uczestniczyła w zorganizowanych w Polańczyku warsztatach dla liderów „Młodzież dla Europy”.

Taki pejzaż A. Wyżykowska

W 2000 r. ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych im. T. Brzozowskiego w Krośnie Za pracę dyplomową Toaletka z siedziskiem otrzymała wyróżnienie na wystawie najciekawszych dyplomów liceów plastycznych w Rzeszowie w 2001 r. W tym samym roku została przyjęta na studia do Instytutu Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach Filii w Cieszynie. Wybrała specjalizację w zakresie grafiki warsztatowej.  

Odeszła tragicznie 20 sierpnia 2003 r. na początku ambitnej i obiecującej drogi twórczej. Pozostawiła po sobie liczne prace: grafiki, rysunki i obrazy, będące wynikiem osobistych przemyśleń i wrażeń plastycznych, które inspirowały ją do pracy twórczej. Pozostawiła wiele niedokończonych projektów m.in. cykl prac Anioły.

Brała udział w plenerach:

1997 – Teleśnica Oszwarowa
1998 – Polańczyk
1999 – Krempna
2003 – Cieszyn

Bierze udział w międzynarodowych sympozjach artystycznych, licznych ogólnopolskich i międzynarodowych plenerach malarskich oraz warsztatach artystycznych. Jej obrazy znajdują się w zbiorach muzeów i galerii oraz kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą – w Niemczech, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Francji, Anglii, Holandii, Słowacji, Danii i Watykanie.

Za szczególne osiągnięcia została odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie otrzymała Nagrodę Ministra Edukacji, trzykrotnie – Nagrodę Prezydenta Miasta Krosna.

Wystawy indywidualne:

W latach 1988 – 2011 -   w Krakowie, Wzdowie,  Brzozowie,  Krośnie, Haczowie, Iwoniczu-Zdroju, Sanoku, Jasionowie, Lesku, Jaśle oraz na Słowacji w Koszycach, Bardejowie, Humennem, Michalowcach. 

Malarka z Krainy Łagodności

Czy zdziwiłoby mnie, gdyby okazało się, że autorem obrazów podobnych do prac Magdaleny Wyżykowskiej-Figury jest mężczyzna? Jak wówczas bym je charakteryzowała? Na pewno kobiecość byłaby wzięta w cudzysłów, albo zamieniałabym ją na takie jakości estetyczne, jak liryzm, poetyczność i baśniowość. Podkreśliłabym także, że ich autor jest mieszkańcem malarskiej Krainy Łagodności. To metaforyczne określenie najczęściej odnosi się do jednego z nurtów współczesnej piosenki – tworzonej przez bardów (autorów i autorki poetyckich tekstów do własnej muzyki), wykonywanych solowo z gitarą akustyczną lub z towarzyszeniem kameralnego zespołu. Przedstawiają oni lepsze strony świata i człowieka oraz opiewają piękno przyrody. Niekiedy terminem tym określa się nurt współczesnej poezji, któremu patronuje krakowski poeta Jerzy Harasymowicz (jego melodyjne utwory, osadzone w realiach Bieszczadów, od lat są przebojami piosenki poetyckiej).

Wiersze, piosenki, a także prace plastyczne artystów z Krainy Łagodności pełnią funkcje terapeutyczne i wspólnotowe, są sposobem ekspresji uczuć i estetycznych jakości „łagodnych”: radości, sympatii, czułości, bliskości, troski, smutku, nostalgii, tęsknoty, cudowności, fascynacji, podziwu, oczarowania i zadowolenia. Artyści ci mówią światu i ludziom Tak – jak Molly, bohaterka słynnej powieści Jamesa Joyce’a Ulisses. Dyskretnie omijają czarne dziury doświadczeń negatywnych, co nie znaczy, że ich nie przeżywają, czy nie potrafią przedstawić. Robią to jednak tak, jak większość ludzi – dyskretnie i z kulturą, jakby wiedzieli, że rozpacz, gniew i histeria są zaraźliwe i na dłuższą metę wyniszczające. Choć także te uczucia muszą i powinny być wyrażone. Ale tylko wielcy mistrzowie potrafią je ukazać w taki sposób, że je zaczarowują –odmieniają z negatywnych na pozytywne. Jak napisał o tragediach Szekspira angielski poeta John Keats: „przepalają” je swym artystycznym kunsztem.

Magdalena Wyżykowska - Anioł - tech. mieszana

W pracach Magdaleny Wyżykowskiej-Figury, artystki łagodnej wyobraźni – zwłaszcza w obrazach symbolicznych z postaciami aniołów, które Ewa Mańkowska nazwała „zamglonymi ikonami” oraz w kompozycjach abstrakcyjnych – zwraca uwagę mierzenie się z tematami trudnymi i bolesnymi, na przykład z refleksjami na tematy eschatologiczne. Cykl „ikon” zawiera wyobrażenia na temat pośmiertnych losów jakiejś osoby – prawdopodobnie zmarłej przedwcześnie córki artystki Agnieszki. To piękne marzenia, wysnute z przekazów religii i proroczych snów o jej innym życiu wśród aniołów i świętych.

Abstrakcje często traktuje się jako formę ekspresji uczuć, ale także sposób przedstawienia zagadnień duchowych – tak zresztą proponował interpretować język barw i form plastycznych twórca abstrakcji Wasyl Kandyński, autor przełożonego na polski dzieła O duchowości w sztuce. Wydaje się zresztą, że krośnieńskiej artystce najbliższa jest właśnie wczesna, „młodzieńcza” faza abstrakcji z pierwszych dekad XX wieku: prace kubistów, konstruktywistów i formistów, w których wyraźne są inspiracje przedstawieniowe: martwe natury, studia wnętrz, pejzaże i portrety. Spokrewnia je z nimi także swoista synestezyjność – zwłaszcza muzyczność, na którą zwrócił uwagę saksofonista Jarosław Sereda, dostrzegając w nich zaszyfrowane „portrety” instrumentów (skrzypiec, gitar, wiolonczeli). Muzyczne konotacje potwierdza upodobanie artystki do rytmicznych i wariacyjnych przetworzeń podobnych motywów, które sprawiają, że jej abstrakcje tworzą spójny cykl – wieloczęściową plastyczną symfonię. Inną jeszcze cechą tych kompozycji, upodobniającą je do muzyki, jest dekoracyjność – „melodyjność” formy, kreowana harmoniami barw i arabeskami secesyjnych linii.

Współczesna sztuka ma wiele różnorodnych obliczy: jednym z nich jest malarska Kraina Łagodności, którą współtworzy krośnieńska artystka Magdalena Wyżykowska-Figura.

                                                                                              Magdalena Rabizo-Birek