O tym, że Krosno to naprawdę „Świet(l)ne miasto przekonaliśmy się w ubiegłym roku, kiedy po raz pierwszy setki mieszkańców miasta wzięło udział wyjątkowej imprezie na krośnieńskiej starówce. Także w tym roku wszyscy, którzy 31 lipca zechcą spędzić wyjątkowy wieczór na rynku, z pewnością się nie zawiodą. Organizatorzy przygotowali wiele zaskakujących wydarzeń w tajemniczej atmosferze światła i cienia…

16.00 – 19.00
Odkrywanie podkarpackiej nafty z Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowego im. Ig. Łukasiewicza w Bóbrce i ZRG Specjalnie  otwarta wystawa  lamp naftowych w  Muzeum Podkarpackim.
    
19.00 – świetlna dobranocka dla najmłodszych na krośnieńskim rynku - spektakl teatralny dla dzieci  

20.00 – Wieczór przy dźwiękach Miejskiej Górniczej Orkiestry Dętej   

20.30 – Uroczyste  rozpalenie lampy naftowej na pomniku Ignacego Łukasiewicza

Od godziny 20.45 ŚWIETLNA  NOC  NA RYNKU

20.40 – Przemarsz  na rynek w formie  happeningu artystycznego  

Około 20.50 -  Widowisko  teatralne  grupy  warsztatowej Teatr na Bruku ”Jak to ze  światłem bywało” .

Około  21.20 Oficjalne wystąpienie  Prezydenta Miasta  Krosna

 21.40
Magiczny pokaz świetlny -  spektakl  świetlny  do poematu symfonicznego  M. Karłowicza „Stanisław  i Anna  Oświęcimowie”.
Diaporama ze zdjęciami Krosna i symboliczne oświetlenie kamienic.

Około  22.00
Plenerowa  projekcja  filmu   „Lata dwudzieste, lata trzydzieste”
 

WIDOWISKO GRUPY WARSZTATOWEJ TEATR NA BRUKU
„JAK TO ZE ŚWIATŁEM BYWAŁO”

TEATR NA BRUKU tworzy grupa młodzieży, której fascynacja teatrem nie kończy się na roli widza, ale podąża dalej w poszukiwaniach własnych środków wyrazu.

Prowadzone od 20 lipca pod okiem profesjonalistów, warsztaty teatralne ewoluują w kierunku widowiska oplecionego wokół lightmotivu światła. Nie znamy jeszcze ostatecznej formy widowiska, wiemy jednak, że warsztatowe grupy okupują od rana do wieczora sale i halle RCKP,  wzmagając się z materią teatru.

Dziłania krośnieńskiej młodzieży zostały odnotowane przez najlepszy polski portal teatralny e-teatr artykuł dotyczący Teatru na Bruku dostępny tutaj.


Warsztaty prowadzi m.in. pan Mariusz Tarnożek, zaprzyjaźniony z Krosnem i naszą grupą młodych sympatyków teatru.
Przygotowania widowiska "Jak to ze światłem bywało" wkroczyły już w końcową fazę. Na warsztatach powstają fragmenty scenografii, kostiumu, rekwizyty. Próby trwają całe dni.
 

Podpatrzyliśmy już pierwsze elementy scenografii i kostiumu – wielkie maski ptaków, co daje nam prawo przypuszczać, że jednym z wątków widowiska będzie historia Prometeusza.
W pracowniach RCKP pojawiły się wyczarowane z kartonu fragmenty greckiej kolumnady. Znak to, że jakiś fragment mitologii nabiera bardzo konkretnego kształtu.

To już trzecia realizacja teatralnej grupy warsztatowej TEATR NA BRUKU. Krośnieńskiej publiczności bardzo podobało się widowisko „Raj mrówek” sprzed dwóch lat. Trudniejsza tematykę zespół wybrał w zeszłym roku, opowiadając o zmaganiach człowieka z żywiołem. Widowiska, zgodnie z nazwą wybraną przez grupę, były odegrane na krośnieńskim Rynku.

Na tegoroczne „Świetlne miasto” składa się wiele wątków.
Będzie to czas i miejsce zaprezentowania widowiska „Jak to ze światłem bywało”. Teatralna młodzież wyruszy pochodem spod pomnika Ignacego Łukasiewicza o 20.40. Będzie to już prolog ulicznego spektaklu. Na krośnieńskim Rynku, na trzech odrębnych platformach, zobaczymy dalszą część historii światła.

Szczególnie serdecznie zapraszamy (w piątek 31 lipca) na Rynek młodzież – przyjdźcie zobaczyć swoich znajomych, koleżanki, kolegów.
Pozwólcie się oczarować magii światła i dźwięków wkomponowanych w architekturę krośnieńskiego Rynku.
Zobaczcie, że Krosno to naprawdę Świet(l)ne Miasto.
 

MAGICZNY POKAZ ŚWIETLNY DO POEMATU SYMFONICZNEGO
MIECZYSŁAWA KARŁOWICZA
„STANISŁAW i ANNA OŚWIECIMOWIE”
Karłowicz stosował pisownię nazwiska przez „e”

Krośnieński rynek rozbłyśnie ferią światła ilustrującego lokalną love story – historię miłości rodzeństwa Anny i Stanisława Oświęcimów.
 

Stanisław Oświęcim, dworzanin króla Władysława IV, oraz jego przyrodnia siostra, Anna, są bohaterami legendy, związanej z kaplicą rodziny Oświęcimów przy kościele franciszkańskim w Krośnie. Dzieje ich miłości, ze względu na bliskość pokrewieństwa, miały zawsze posmak skandalu.

Kaplica Oświęcimów przy kościele OO. Franciszkanów, fot. M. Rymar

Stanisław dla uzyskania od papieża pozwolenia na ślub z przyrodnią siostrą wyjeżdża do Rzymu, jednak po powrocie do domu zastaje ukochaną umierającą z braku wieści od niego lub z radości na widok dyspensy.
Inna wersja mówi, że Anna nie doczekała powrotu ukochanego i zmarła w dość niewyjaśnionych okolicznościach.

Jak mówi podanie, Stanisław niedługo przeżył siostrę. Wystawił poświęconą jej tylko, wspaniałą kaplicę, i kazał ustawić w centrum krypty grobowej dwie trumny obok siebie, dla siebie i dla siostry; ponieważ zaś jej zwłoki nie ulegały rozkładowi, kazał w trumnie wyciąć okienko i oszklić, żeby móc podziwiać nie gasnącą mimo zgonu urodę Anny.

Uważa się, że to właśnie przedwczesna śmierć Anny, a także uroda i serdeczny napis, jaki Stanisław kazał wyryć na grobie siostry, legły u podstaw romantycznej legendy o ich miłości.
Legenda o Stanisławie i Annie Oświęcimiach była wielokrotnie opracowywana w XIX w.

Już w 1812 pojawiają się pierwsze wzmianki, a w 1838 roku cała historia została opisana w czasopiśmie "Przyjaciel ludu". S. Jaszowski napisał na ten temat romans "Stanisław z Kunowej i Anna, księżniczka Oświęcimska"), po nim M. Bołoz-Antoniewicz poemat dramatyczny "Anna Oświęcimówna". M.Ryszard wiersz "Stanisław i Anna Oświęcimowie"), Jadwiga Żylińska opow. "Kaplica Oświęcimów"; pewne odniesienia do legendy znajdują się w powieści "Murdelio" Z. Kaczkowskiego.

Legenda stała się tematem grafik Artura Grottgera, szkicu "Oświęcim przy zwłokach siostry", Jana Matejki, a także obrazu Stanisława Bergmana "Stanisław Oświęcim przy zwłokach Anny", który natchnął Mieczysława Karłowicza do skomponowania poematu symfonicznego pt. "Stanisław i Anna Oświecimowie".
Dla muzycznej prezentacji miłosnego dramatu Oświęcimów, obrał Karłowicz swobodna formę sonatową, silnie skontastowaną, rozwijającą się w gwałtownych spięciach i konfliktach, wyładowaniach ekspresji.

W oryginalnym nagraniu Warszawskiej Orkiestry Symfonicznej pod dyrekcją Jacka Kasprzyka utwór trwa ponad 23 minuty. Do widowiska wykorzystane zostały fragmenty składające się na 8 minut ilustracji muzycznej.