Lucyna Żak pochodzi z Bachórza (woj podkarpackie). Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wydział grafiki, dyplom z fotografii. Jest nauczycielką przedmiotów, które wiążą się z fotografią w Państwowym Pomaturalnym Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy w Krośnie, Michalickim Zespole Szkół w Miejscu Piastowym, Centrum Kształcenia Ustawicznego w Krośnie oraz PWSZ w Sanoku.

 

 

 

 

 

 

 

Pokazywanie swoich prac zawsze ją krępuje, bo uważa, że to ciągle tylko etap w jej poszukiwaniach, a co do osiągnięć, no cóż prace nie wiszą w żadnej znanej galerii, ani nie ustawiają się po nie rzesze kupujących, więc zakłada, że to wszystko jeszcze przed nią .

Ale najważniejsze, że praca którą wykonuje nierozerwalnie wiąże się z jej pasją, a kontakt z ludźmi sprawia, że od nich może się uczyć i czerpać z ich wrażliwości.

 

 

 

 

 

 

Człowiek zawsze był dla artystki najważniejszy. Jego niejednoznaczność, którą stara się wyrazić we fragmentarycznych portretach, czy to tworzonych pod powiększalnikiem, jak jest w przypadku fotografii analogowej, czy łącząc obrazy w różnych technikach - serigrafii, fotografii pasteli. Ludzka nieprzewidywalność indywidualność, ale też wrażliwość, uczuciowość, delikatność i siła to cechy które ją fascynują i które próbuje wyrazić. Różne techniki dają zróżnicowane środki wyrazu, malarstwo w którym oprócz koloru działa faktura i rodzaj zastosowanego narzędzia malarskiego - pędzel, wałek czy drapanie.

 

 

 

 

 

 

 

Serigrafia, która stwarza możliwość eksperymentów, czy fotografia łącząca realny obraz ze śladem narzędzia, którym w sposób fragmentaryczny wywołuje i przekształca przechodząc od realności do czegoś nierealnego a nawet do abstrakcji. 

Abstrakcja to również ważny element w poszukiwaniach, często stanowi zabawę z formą, kompozycją, ciężarem, czy oddziaływaniem śladu narzędzia na płaszczyznę.

Bardzo ważny jest również przypadek, który w ekspresyjnym sposobie pracy jest dość częsty i stanowi podpowiedź dalszego działania.