Znana nie tylko w regionie para artystów w Krośnieńskiej Bibliotece Publicznej prezentowała swoje malarstwo – w tym ikony – płaskorzeźby oraz rękodzieło artystyczne. Wernisaż malarstwa Barbary i Zbigniewa Marchewków odbył się 9 grudnia. Przyjaznym dodatkiem były pomysłowe stroiki związane z Bożym Narodzeniem.

Barbara i Zbigniew Marchewkowie pochodzą z Krakowa, ale upodobali sobie nasz region.  - Zauroczeni pięknem Beskidu Niskiego opuściliśmy rodzinny Kraków, aby zamieszkać na Pałacówce, nieopodal Dukli – wyznają. Podkreślają, że ujęła ich „bezkresna przestrzeń i piękno otaczającej natury” i właśnie ten niepowtarzalny klimat beskidzkich miejsc „obudził w nich ukrytą potrzebę tworzenia”.

Barbara Marchewka jest animatorem kultury, instruktorem rękodzieła artystycznego, absolwentką Uniwersytetu Ludowego we Wzdowie. Na wystawie w bibliotece zaprezentowała cykl ikon, wykonanych według jej pomysłu. – Znam kanon i zasady pisania ikony, ale dla mnie najważniejszy jest wyraz twarzy, dlatego maluję je według własnego uznania – zwierzyła się artystka. – I dlatego jej ikony są tak przyjazne i ciepłe – skomentowała jedna z uczestniczek wernisażu.

Istotnie, w ikonach tych, jak i obrazach z postaciami aniołów w oprawie z secesyjnymi ornamentami, widać życzliwość i ciepło emanujące z malowanych twarzy. Ponadto dbałość o detal, także detal w nasyceniu kolorem powodują, że twarze te zyskują na ekspresji. Postaci świętych czy aniołów w jej interpretacji są dzięki temu jakby bliższe naszej tradycji zachodnioeuropejskiej.

Zbigniew Marchewka zaprezentował malarstwo i płaskorzeźbę. Jego obrazy to pełne uroku pejzaże znad Jasiołki, pełne nostalgii widoki beskidzkich wzgórz, ukazane w impresjonistycznej konwencji, a dominuje motyw magicznej Góry Cergowej. To wyraz subtelności autora, emocji człowieka związanego z pięknem natury.

„Rzeźbione malarstwo” Zbigniewa Marchewki – jak określono jego polichromowane płaskorzeźby w katalogu wystawowym - to refleksyjne, nawet z przesłaniem filozoficznym  prace, które warunkowane są szczególną wyobraźnią autora. Cztery płaskorzeźby są ze sobą ściśle związane tematycznie - to motyw Żyda Wiecznego Tułacza, który pojawił się w świadomości europejskiej około XIII wieku. Dziś moglibyśmy uznać ten mit za prefigurację motywu homo viator w europejskiej kulturze.

Mit Żyda Wiecznego Tułacza to opowieść o Żydzie Józefie (nazwano go także Ahaswerusem). Legenda mówi, że po skazaniu Jezusa na ukrzyżowanie, Józef lżył Go. Jezus wtedy powiedział do niego: Ja się zatrzymam i spocznę, a ty pójdziesz! Według polskiej tradycji Jezus miał powiedzieć do Józefa: Idę, a ty zaczekasz, aż wrócę. I tak to trwa do dziś. Józef co sto lat odradza się i znów jako trzydziestolatek wędruje. Płaskorzeźby Marchewki ukazują tragizm tej postaci.

Barbara i Zbigniew Marchewkowie to wyjątkowy duet, stanowią jeden osobliwy artystyczny organizm, a jednocześnie są bardzo różni - każde z nich prezentuje swój własny twórczy temperament, inny odcień wrażliwości. A wrażliwość jest podstawą ich tworzenia. Prezentują oni przy tym wyjątkowo bogaty wachlarz artystycznych form: malarstwo, rzeźba, grafika, szereg odmian tzw. rękodzieła artystycznego – od pamiątkarskich po użytkowe (w tym batiki, malowidła na szkle, elementy dekoracyjne). Chętnie dzielą się swymi doświadczeniami twórczymi z młodzieżą, uczestniczą w jarmarkach sztuki, promują swój region, także za granicą. Obecna wystawa ich prac potrwa do 9 stycznia 2010 r.

Jan Tulik